Μέσα μου έχω δαίμονες γυμνούς και διψασμένους
που κάθονται στα βλέφαρα τις νύχτες που αγρυπνώ
και λένε τα τραγούδια τους με στίχους κολασμένους
και σκάβουν μες στα μάτια μου ως να `βρουνε νερό.

Μέσα μου έχω δαίμονες βραχνούς και θυμωμένους
και άλλους που θυμίζουνε οκτάχρονο παιδί,
ματώνουν και σκοτώνονται σε κήπους ανθισμένους
μα ανθούν και λουλουδίζουνε στου τοίχου τη ρωγμή.

Μέσα μου έχω δαίμονες που κλαίνε σαν κοπέλες
και ύστερα σηκώνονται, βρυχώνται σαν θεριά
και φτύνουνε τους έρωτες που καταντάνε βδέλλες
και τους καρφώνουν στο σταυρό και βάζουνε φωτιά.

Μέσα μου έχω δαίμονες που στήνουν πανηγύρια
τρεκλίζω, περιστρέφομαι στη ζάλη της γιορτής,
χτυπούν εκείνοι τύμπανα, τσουγκρίζουν τα ποτήρια
και κλείνω εγώ το στόμα μου για να μη φοβηθείς.