Σε είδα κι ένιωσα στα στήθια μου σεισμό
μετρώ τα ρίχτερ στου σφυγμού μου τον παλμό
όλα θ’ αρχίσουνε γλυκά και μετρημένα
κι αν υποφέρω είναι που ξέρω
για την αγάπη πιο πολλά απ’ τον καθένα.

Ο τρόμος του έρωτα, ποτά ανέρωτα
τσιγάρα ατέλειωτα που σε πικραίνουν
ο τρόμος του έρωτα, τα παρακάλια
κι η ανασφάλεια που σε τρελαίνουν.

Μπρος στο τηλέφωνο να τρως τα νύχια σου
να τρως τις σάρκες σου νύχτα και μέρα
το σύνδρομο έρωτας, το τούνελ έρωτας
ο τρόμος του έρωτα, φως και φοβέρα.

Σε είδα κι ένιωσα πως ήσουνα αυτός
ο σπαραγμός, ο διχασμός, ο πυρετός
κι αν βλέπεις δάκρυα στα μάτια να κυλάνε
κι αν έτσι κλαίω, λοιπόν σου λέω
πως την αγάπη σαν αρρώστια τη φοβάμαι.