Μέσα απ’ τα μάτια μου, φωνές
που, στους λυγμούς σου, σωπαίνουν,
μέσα απ’ τα χείλη μου, σιωπές
που, στους ρυθμούς σου, ανασαίνουν.

Έξω από κάθε αγκαλιά
τα χέρια μου βαραίνουν,
έξω απ’ τη δική σου τη φωτιά,
οι φλόγες μέσα μου μπαίνουν.

Κι όμως, φοβάμαι να σου πω
όσα, μέσα μου, καλύπτουν τη σκιά σου,
φοβάμαι να σου πω πως,
πίνω ζωή μέσα απ’ τα δάκριά σου,
τρομάζω και σιχαίνομαι που δεν μπορώ κοντά σου,
φοβάμαι κι υποφέρω όταν πια είμαι μακριά σου.

Μέσα στο σώμα σου, πληγές
που, το δικό μου αίμα, καίνε,
μέσα στα σκέλια σου, ενοχές
που, για τις λύπες μου όλες, φταίνε.

Κι όμως, φοβάμαι να σου πω
όσα, μέσα μου, καλύπτουν τη σκιά σου,
φοβάμαι να σου πω πως,
πίνω ζωή μέσα απ’ τα δάκριά σου,
τρομάζω και σιχαίνομαι που δεν μπορώ κοντά σου,
φοβάμαι κι υποφέρω όταν πια είμαι μακριά σου.