Εγώ δε θέλω επιστροφή
από μια ψεύτρα αγάπη,
που την καρδιά μου μάτωσε
σα να `τανε αγκάθι.

Όσα κι αν ζήσαμε ξεχνώ,
το παρελθόν μου σβήνω,
αφού από τα χείλη σου
μόνο φαρμκάκια πίνω.

Στη λύρα μου εμήνυσα
μόνο χαρές να παίζει
και το κρασ΄της λησμονιάς
έβαλα στο τραπέζι.

Αγάπη μου που χάθηκες,
ποτέ μην επιστρέψεις,
γιατί και δεύτερη ζωή
μπορεί να καταστρέψεις.

Τι κάνω πια μη με ρωτάς,
πως σ’ απαρνιέμαι νιώσε
κι από της λήθης το δεντρί
δυο φυλλαράκια κόψε.

Και πες πως ήμουν γνωριμιά
περαστική μιας μέρας
και σύννεφο στον ουρανό
που σκόρπισ’ ο αέρας.