Όταν μου φεύγεις σκοτεινιάζει
και το πρωί βρέχει σιγά,
μες στο μυαλό μου τρέχεις πάλι
κάνεις ταξίδια μακρινά.

Κι εγώ μοιάζω να προσέχω
να μη σε χάσω ούτε στιγμή
όταν φτάνεις περιμένω
κάνω αιώνα τη στιγμή.

Πες μου πού θα `σαι και θα `ρθώ
σε λιμάνια, σε σταθμούς,
πες μου πού θα `σαι και ας ψάξω
πιο μακριά κι απ’ τους Θεούς.

Όπως κοιτάς μελαγχολώ
το κλάμα σου με πνίγει
κι η θάλασσά σου αγρίεψε
νιώθω να με τυλίγει.

Κι όταν σε βρω να στέκεσαι
πάνω στο μαύρο πλοίο,
είναι η ώρα μάτια μου
για το μικρό αντίο.

Πες μου πού θα `σαι.......