Το παράθυρο κλειστό
κι απ’ το περβάζι στάζει,
Κυριακή χαράματα
κι ακόμα να σε βρω.
Κι η φωνή σου στ’ όνειρο
πουλάκι που φωλιάζει
και παρέα με τη βροχή
το δρόμο μου τραβώ.

Πού να σε βρω
από τη γη ως τον ουρανό,
χώμα κι αρμυρό νερό
και μια χάντρα στο λαιμό.
Δώστε μου να πιω
του φεγγαριού τον ποταμό
κι άμα θα μεθύσουμε
θα σου πω το μυστικό.

Άναψα το τσιγάρο μου,
κατέβηκα στους δρόμους
κι έπνιξα την αγάπη μας
σ’ ένα βαρύ γλυκό.
Μπήκα κι ανακατεύτηκα
με κλέφτες κι αστυνόμους
και παρέα με τη βροχή
ξανά σ’ αναζητώ.

Πού να σε βρω........