Μια παλιά φωτογραφία σου,
ένα γέλιο στην καρδιά μου που μιλάει,
μια βραδιά που κι οι δυο βρεθήκαμε αγκαλιά
σε μια βόλτα του Μάη.
Μια βραδιά που κι οι δυο χαθήκαμε στα στενά
κι είπαμε όπου πάει...

Σε θυμάμαι να ψάχνεις νημύματα,
σαν τ’ αστέρια κοιτούσες με πάθος
έρωτας με φιλιά σαν αινίγματα
που μαθαίνεις να ζεις με το λάθος.
Των χλωμών εραστών τα διλήμματα,
μοναξιές που ταιριάζουν στο βάθος.

Στα δικά μας τ’ αστέρια βραδιάζαμε,
το ξημέρωμα πόσο σου πάει,
δυο ματιές σαν κεριά που χορεύουνε
σ’ ένα μπλουζ με ρυθμό που μεθάει.
Μη μιλάς, στο ζητώ, μόνο κράτα με,
η αγκαλιά σου μονάχα μετράει.