Ο Κέρβερος ο φοβερός,
ο που φυλάει τον Άδη!
Την αλυσίδα έκοψε
και βγήκε απ’ το σκοτάδι!

Κι αφού περιπλανήθηκε
'δω στον απάνω κόσμο!
Την καταφρόνια γνώρισε
τη φτώχεια και τον πόνο!

Δεν έβρισκε να φάει να πιει
κι όλο κακοκοιμόταν!
κι εγινε παζαρόσκυλο
κι ο κόσμος τον λυπόταν!

Και κάθισε και σκέφτηκε
καλύτερα στον Άδη!
Και από τότε ο Κέρβερος
ζει μέσα στο σκοτάδι!