Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
Που ανθρώπου μάτι ποτέ του δε τη βλέπει

Εκεί θα πάω να ζήσω απ’ όλους να χαθώ
Μα τη κιθάρα μου εδώ θα την αφήσω

Θα ακούω των βράχων τη θλιμμένη μουσική
Των αστεριών τα αθάνατα τραγούδια

Ένα αστείο τελικά είναι η ζωή
Μια πεταλούδα μες στου χρόνου τη κοιλάδα.