Τα μαύρα ρούχα που φορώ
είναι ψυχής καθρέφτης
κι η καταχνιά σου που κρατώ
είναι ο μόνος φταίχτης.

Τα μαύρα ρούχα είναι καημός,
μα τα φορώ για σένα,
αφού σε κλέβει ο λογισμός,
σε παίρνει από μένα.

Ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
σα λάμψη από φεγγάρι
και μάγεψε της λύρας μου
μια νύχτα το δοξάρι.

Ν’ αφήσει το τραγούδι μου
αγάπη στον αέρα,
τα μαύρα ρούχα που φορώ
να τα πετάξω πέρα.

Το μαύρο ρούχο δεν κρατεί
την απεραντοσύνη,
καρδιάς ανέμισμα δε ζει
στου μαύρου την οδύνη.

Έσβησες άστρο της αυγής
και πια δεν ξημερώνει
και τ’ άσπρο ρούχο της γιορτής
στην κάμαρα παλιώνει.