Οι φίλοι μου σκορπίσανε
και οι παλιές αγάπες,
φορτία μού αφήσανε
ασήκωτα στις πλάτες.

Τους ουρανούς λαχτάρησα,
μα πίνω ακόμα χώμα.
Πολύτιμα μου δάνεισα,
μα δεν τα πήρα ακόμα.

Τι κοιτάς;
Άντε πήγαινε όπου σου πρέπει.
Aπό θαύματα άδεια η τσέπη,
έχω φλόγα, δεν έχω καπνό.
Τι κοιτάς;
Μόνοι ζήσαμε, φεύγουμε μόνοι.
Tατουάζ τ’ όνομά σου θα ενώνει
μ’ ένα σώμα που είναι μισό.

Εσύ θα δεις τα χρώματα,
το μαύρο εγώ, ψυχή μου.
Αέρας κι αποκόμματα,
αυτή είναι η ζωή μου.

Δε σ’ αδικώ, ηρέμησε,
δική μου η ευθύνη.
Με ό,τι με πολέμησε
δεν έκλεισα ειρήνη.

Τι κοιτάς;
Άντε πήγαινε όπου σου πρέπει.
Aπό θαύματα άδεια η τσέπη,
έχω φλόγα, δεν έχω καπνό.
Τι κοιτάς;
Μόνοι ζήσαμε, φεύγουμε μόνοι.
Tατουάζ τ’ όνομά σου θα ενώνει
μ’ ένα σώμα που είναι μισό.

Τίποτα μην πεις.
Εκεί που θέλησες, να ζεις.
Αφού το τέλος μας τολμάς,
o χρόνος τέλειωσε για μας.
Τίποτα μη λες.
Οι αποστάσεις πια πολλές.
Τι περισσότερο να δω;
Άσε με μόνη μου εδώ.
Πήγαινε!