Νεκρά λόγια από σχέσεις παλιές,
πικρές εικόνες του πόνου,
ανθρώπινες μορφές.

Τον εαυτό μου ρώτησα αν θ’ αντέξω,
απ’ το χρόνο ζήτησα
πού να σε γυρέψω.

Όταν η πόρτα της καρδιάς
νομίζεις πως σφαλίζει,
μια χαραμάδα δάκρυα
πως ανασαίνεις σου θυμίζει.

Μια τέτοια άφησα κι εγώ
στις άκρες των ματιών μου,
να μη χαθώ και ξεχαστώ
από το γυρισμό μου.

Η ξηρασία έφερε βροχές,
οι πέτρες έσπασαν
κι ανάβλυσαν πηγές.

Μέσα στα χέρια σου με άφησε
γλυκά ο πόνος
κι έπαψε να είναι πια μοναχικός ο δρόμος