Είδα τα μάτια κάποιας κυρίας
δάκρυ να στάζουν μελαγχολίας
κι αναρωτιέμαι αν κλαίει αλήθεια
ή είναι δάκρυα από συνήθεια

Μα δε γελάστηκα ήταν ρεκλάμα
ήταν προσποίηση ψεύτικο κλάμα
ήτανε στόλισμα κάποιας βιτρίνας
ήτανε δάκρυα μιας θεατρίνας

Είχα για `κείνη αμφιβολίες
δεν τις πιστεύω τέτοιες κυρίες
πλούσιο το δάκρυ στα μάγουλά της
ψεύτρα και άδεια ειν’ η καρδιά της

Μα δε γελάστηκα ήταν ρεκλάμα
ήταν προσποίηση ψεύτικο κλάμα
ήτανε στόλισμα κάποιας βιτρίνας
ήτανε δάκρυα μιας θεατρίνας
ήτανε δάκρυα μιας θεατρίνας