Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
133040 Τραγούδια, 271481 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Τα μαχαίρια - 1974       
 
Στίχοι:  
Federico Garcia Lorca
Μουσική:  
Γιάννης Γλέζος


Απόδοση στίχων από Οδυσσέα Ελύτη.

Καταμεσίς στη ρεματιά
λάμπουνε τα μαχαίρια,
ωσάν τα ψάρια αστραφτερά
που κανείς δεν τα προφταίνει.

Μέσα στις άγριες πρασινάδες
ανεβαίνουν με το πλάι
πάνω σε αψηλές φοράδες.
Άγγελοι μαύροι έφερναν
μέσα στο φως το αγριωπό
μαντίλες και χιονόνερο.

Ο Χουάν Αντόνιο στην πλαγιά
πέφτει με μια λαβωματιά,
έχει ανεμώνες στο πλευρό
και ρόδι έχει στον κρόταφο.

Κατάκοπο απ’ τις φωνές τ’ απόβραδο
μες στις συκές σωριάζεται λιπόθυμο
κι οι μαύροι άγγελοι ολοένα
με τα μεγάλα τους φτερά,
πετούσανε στο λιόγερμα.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: -
      Αναγνώσεις: 1922
      Σχόλια: 5
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Αντόνιο Τόρρες Χερέδ...
1974
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   cactus @ 11-11-2015
   Avellinou
14-01-2017 13:34
Δεν εχω τη Δεύτερη Γραφή, το βιβλιο οπου ο Οδυσσεας Ελυτης μαζεψε τις μεταφρασεις του για να δοσει ενα ιστορικό πανωραμα της πρωτοποριακης ευρωπαικης ποιησης. Φαινεται πως εκει ειναι αυτές οι εκδοχες του Λορκα που μελοποιησε ο Γιαννης Γλέζος.
   Avellinou
04-12-2016 21:39
https://www.youtube.com/watch?v=ChHjhQZRq34

Με την Μαρία Δημητριάδη

   Avellinou
04-12-2016 16:51
https://www.youtube.com/watch?v=ChHjhQZRq34

   Avellinou
03-12-2016 13:00
Λειπε ο πεμπτος στιχος της αποδοσεως του Ελυτη που λεει

"και το αιμα τα ομορφαίνει"
   Avellinou
03-12-2016 12:36
Einai to poihma Reyerta pou antigrafo kato. H apodosi toy Elyti einai arketa pio syntomi.

REYERTA

A Rafael Méndez

En la mitad del barranco
las navajas de Albacete,
bellas de sangre contraria,
relucen como los peces.
Una dura luz de naipe
recorta en el agrio verde
caballos enfurecidos
y perfiles de jinetes.
En la copa de un olivo
lloran dos viejas mujeres.
El toro de la reyerta
se sube por las paredes.
Ángeles negros traían
pañuelos y agua de nieve.
Ángeles con grandes alas
de navajas de Albacete.
Juan Antonio el de Montilla
rueda muerto la pendiente,
su cuerpo lleno de lirios
y una granada en las sienes.
Ahora monta cruz de fuego,
carreta de la muerte.

El juez, con guardia civil,
por los olivares viene.
Sangre resbalada gime
muda canción de serpiente.
-Señores guardias civiles;
aquí pasó lo de siempre.
Han muerto cuatro romanos
y cinco cartagineses.

La tarde loca de higueras
y de rumores calientes
cae desmayada en los muslos
heridos de los jinetes.
Y ángeles negros volaban
por el aire del poniente.
Ángeles de largas trenzas
y corazones de aceite.



Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο