Χαράματα και βάλθηκε
ο νους να ταξιδέψει
και από όλα τα περάσματα,
στου έρωτα τα χαλάσματα
σταμάτησε η σκέψη.

Κερνάω το λογισμό κρασί
τις θύμησες να σβήσει,
μα είναι το κρασί θολό
και δεν αφήνει το μυαλό
λογαριασμό να κλείσει.

Και γράφω πάλι βερεσέ
στου έρωτα το τεφτέρι,
μα τα χρωστούμενα πολλά
και το χαράτσι μου γι’ αυτά
αυγή με δίχως ταίρι.