Ένα τραγούδι που έχω γράψει για σένα
στα χείλη μου παλεύει ν’ ανεβεί.
Το μέσα μου γυρίζει κι αγριεύει
ξυπνάει θηρία κοιμησμένα.

Ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι
είναι λάβα που κοχλάζει βαριά.
Είναι η κραυγή που βγάζει η καρδιά
και του χειμώνα το πρώτο λουλούδι.

Είναι ο ήχος που κάνει η βροχή
όταν πέφτει καταρράχτης στη στέγη.
Είναι η ανάσα που γυρνάει και φεύγει
στο παράθυρο πριν φτάσει η αυγή.

Ένα τραγολυδι που έχω γράψει για σένα
όπου κι αν είσαι θα `ρθει να σε βρει.
Στη μοναξιά σου να μπει εσπευσμένα
στα δεδομένα σου να φέρει ανατροπή.