Ανάβω ένα σπίρτο, έλα κάθησε εδώ,
πριν τις μνήμες μας μαζέψουνε, φτιάχνω φως για να σε δω.
Σε κοιτώ λες κι είναι ψέμα, δες πώς φτάσαμε ως εδώ,
ένα σπίτι δίχως ρεύμα, ένα μέλλον αδειανό.

΄Ωσπου το κρύο μας παγώσει μέσα εδώ στα σκοτεινά,
το κερί όταν θα λιώσει... Όταν σβήσει η φωτιά...

Έλα, κάθησε κοντά μου σαν την πρώτη τη φορά,
σαν σε `κείνο το παγκάκι που βάλαμε μαζί φωτιά.
Έλα, κάθησε κοντά μου, έλα πάρε με αγκαλιά,
τούτη η γη δεν μας χωράει, αυριο θα `μαστε μακριά.

Ώσπου το κρύο μας παγώσει μέσα εδώ στα σκοτεινά,
το κερί όταν θα λιώσει... Όταν σβήσει η φωτιά...
Και ποτέ να μην ξεχάσεις αυτό το σπίτι το χλωμό,
κάποτε δεν έμοιαζε έτσι, μας προδώσαν και τους δυο...