Ίσως είναι όλα έτσι όπως λες,
μόνο όπου κι αν κοιτάζω βλέπω ρωγμές.
Όταν με τις μέρες φύγει ο καιρός
θα έχω εσένα κι ας είμαι φτωχός.

Θα λάμπουν όλα σαν ψέμα,
μια πλαστική καραμέλα
και θα πετάς τα μπαλόνια,
στον ουρανό χελιδόνια.
Θα γίνου μάτια τ’ αστέρια
για να κοιτάζω εσένα
και όλη μου η απέραντη λύπη
θα συγκρουστεί με τα τρένα.

Αου ου ο, αου ου ο
αου ου ο, αου ου ο
αου ου ο, αου ου ο.

Όταν πέφτει η ώρα πάνω στο φως
γίνεται τετράγωνος ο ουρανός
και στους κύβους κρύβονται τα χρυσά παιδιά,
στρίβω ένα ΑΛΦΑ στο στόμα αργά.

Θα λάμπουν όλα σαν ψέμα...

Δέκα κόκκινα σκυλιά
άγγιξε ο Μίδας και γίνανε χρυσά.
Ποιος μπορεί όσα προσπαθώ.
Η ζωή περνά.

Αου ου ο, αου ου ο
αου ου ο, αου ου ο
αου ου ο, αου ου ο.