Έγχρωμα τα όνειρα όταν σε σκέφτομαι
τις νύχτες όταν δίπλα σου έρχομαι
σα μυστικό που κρύβεις στην καρδιά σου.

Φίλα με, μία φορά ακόμα φίλα με
να πέσει η αυλαία να εμφανιστεί
το παρασκήνιο αυτού του θιάσου.

Πάρε με να `χουμε χρόνια για να ζούμε
μια γιορτή η ζωή σ’ ένα ποτήρι να την πιούμε
πάντα κράτα με μην ακουμπήσω γη και πέσω
να πετάξω θέλω, να πετάμε θέλω.

Νιώσε με, είναι ευαίσθητη η ψυχή μου
σαν αέρας που φυσάει την άμμο της ερήμου
έλα άσε να σου χαρίσω ό,τι έχω
να πετάξεις θέλω, να πετάμε θέλω.

Μείνε εδώ σαν τη ζωή που δίνει το νερό
ένα αεράκι να'σαι δροσερό
έτσι η πόρτα της ψυχής ανοίγει.

Μια στιγμή μπορεί να φέρει τέλος και αρχή
να εξαντλήσει κάθε αντοχή
φίλα με πάλι τ’ όνειρο μη φύγει.