Μοναχός ξεκινάς
φιλαράκι μου αδιάφορο.
Πίσω δεν κοιτάς
δίχως χθες, δίχως αύριο.

Σκόνη πίσω σου αφήνεις,
σκεπάζεις τα προβλήματα.
Δρόμο παίρνεις, δρόμο αφήνεις
όπου να’ ναι, δίχως χρήματα.

Στο δρόμο συναντάς
κολητούς δίχως όνομα.
Σου κρατούν συντροφιά,
σου γεμίζουν τ’ απόγευμα.

Σκόνη πίσω σου σηκώνεις,
κρύβεσαι απ’ όλους κι εκεί
μια στιγμή θα χαλαρώσεις
κι αρχίζεις ταξίδι στη γη.

Τώρα τον κόσμο γυρνάς
κι επιστρέφεις το χάραμα,
κόσμο συναντάς
και σε παίρνουν τα κλάματα.

Σκόνη πάνω τους ρίχνεις,
τους θάβεις βαθιά μες τη γη,
ούτε λεπτό δε θ’ αργήσεις
και πάλι απ’ την αρχή.