Της μοίρας το αιδοίο, που `ναι φαρμακερό
σ’ ένα κωλοχανείο με ξέβρασε να ζω.
Τριάδα οι νταβατζήδες, πολλές οι παστρικές
μα ίσα που προλαβαίνουνε να κάνουν τις δουλειές.

-Τι ειν’ αυτά; Τι ειν’ αυτά;
- Φρικιά της απληστίας γλεντάνε για καλά.
-Τι ειν’ αυτά, αυτά που λες;
-Τραπεζοεργολάβοι και άλλες ύαινες.

Ο θυρωρός νυστάζει, κουράστηκε να ζει.
Βρίσκουν την ευκαιρία, σχιζοφρενείς ναζί.
Θυμιαμα κάνουν τη οργή, τη βία θυμιατό
γυρίζω από την άλλη και κάνω εμετό.

-Τι ειν’ αυτά; Τι ειν’ αυτά;
-Οι γέροι ξεψειριάζουν την τσέπη για ψιλά!
-Τι ειν’ αυτά, αυτά που λες;
-Δε λέω ούτε ψέματα ούτε κι υπερβολές.