Φεγγάρι σ’ αποθύμησα
τόσον καιρό κρυμμένο.
να φέξεις στο μικράκι μου
απόψε περιμένω.

Δείξε το δρόμο να διαβεί,
πιάσ’ την απ’ το χεράκι,
πες της πως θα την καρτερώ
κι ας είναι σεργιανάκι.

Μα αν δεν μπορείς, φεγγάρι μου
κάνε μου μία χάρη,
για να της πεις το σ’ αγαπώ
πριν ξημερώσει πάλι.

Σκόνη αστρική θε να γενώ
να πέσω στα μαλλιά της,
δροσοσταλίδα την αυγή
στα χείλη τα δικά της.