Μάνα με γέννησε και μένα
σκληρέ κι αχάριστε ντουνιά,
εγώ σπιτάκι να κοιτάξω
γιατί μου δείχνεις τόση απονιά.

Γιατί ο δόλιος να πονάω ολοένα,
μάνα με γέννησε και μένα.

Όλα τα βάσανα του κόσμου
τα έχω φορτωθεί εγώ,
παλεύω να τα βγάλω πέρα
μα από τη φτώχεια δεν μπορώ να βγω.

Γιατί μου δίνεις τα χαστουκιά μαζεμένα,
μάνα με γέννησε και μένα.

Ως πότε όμως θα βαστάξει
αυτή η άχαρη ζωή,
θα με μαζέψουν κάποια μέρα
από τους δρόμους άψυχο κορμί.

Γιατί ο δόλιος να πονάω ολοένα,
μάνα με γέννησε και μένα.