Πόνοι μεράκι κι έρωτες τραγούδια λυπημένα
μαζί μας επερπάτησαν στους δρόμους της ζωής
σκόρπιες αλήθειες που ξυπνούν όλα τα περασμένα
που όσο κι αν επάλιωσαν στη σκέψη τριγυρνούν

Τις νύχτες που γυρίζω σαν χαμένος
το βήμα μου με φέρνει από δω
αταίριαστος σκυφτός κι απορημένος
κι ό,τι θυμίζει εσένα νοσταλγώ

Ανοίγω το τραγούδι μου και βγάζω την ψυχή μου
και η μορφή που αγάπησα προβάλλει στη σκηνή
εικόνες απ’ το παρελθόν μετρούν την αντοχή μου
που τρέχουν ασταμάτητα στου χρόνου τη ροή

Τις νύχτες που γυρίζω σαν χαμένος
το βήμα μου με φέρνει από δω
αταίριαστος σκυφτός κι απορημένος
κι ό,τι θυμίζει εσένα νοσταλγώ