Ένα πουλί τραγούδαγε
σ'ένα κλουβί επάνω
χρυσό σπασμένο μου κλουβί
και τώρα τι να κάνω

κοίταξε μια τον ουρανό
και μία τη φυλακή σου
αχ να διαλέξω δεν μπορώ
καρδούλα μου κρατήσου

Και τι τα έχεις τα φτερά
αν δεν ψηλά πετάξεις;
αχ ουρανέ μου μια φωλιά
θα πρέπει να μου τάξεις

πως να σου τάξω τη φωλιά
αν δε γνωρίσεις ταίρι
τότε να κάτσω στο κλουβί
να στίσω εδώ καρτέρι

και τα κλουβιά και τις φωλιές
και τους αϊτούς σιμώνει,
ο χρόνος και η λησμονιά
και θα τα κάνει σκόνη

η σιγουριά μου ψίχουλα
και το νερό μου λίγο
σ'ανθρώπους πια δε τραγουδώ
κι απ το κλουβί θα φύγω

γίνε η καρδιά μου ουρανός
για να με ταξιδέψεις
και στο κλουβί του λογισμού
ποτέ να μη πιστέψεις