Κάθε σοφός κι ένα μπαλκόνι
κι εσύ από κάτω να κοιτάς
χιλιάδες πλήθος μα είσαι μόνη
τους βλέπεις και χειροκροτάς

Δε σε αγγίζει ό,τι λένε
σχεδόν ποτέ δεν τους ακούς
μέσα στο πλήθος είσαι πιόνι
θέλεις ν’ ανήκεις στους πολλούς

Μα εγώ απ’ έξω θα κοιτάω
και ας με λέτε γραφικό
μη με τραβάτε, δε χωράω
σ’ αυτό το σύστημα εγώ
δεν ξέρω για το φονικό

Κάθε σοφός και μια παρέα
κι εσύ απ’ έξω να κοιτάς
αυτοί τη βγάζουν πάντα ωραία
κι εσύ τη μοίρα βλαστημάς

Χιλιάδες πιόνια πώς κουνάει
το χέρι κάποιου παλαβού
κι αν η ζωή σε προσπερνάει
εσύ πιστή στο ραντεβού