Ένα, δύο, δεκαπέντε
στου ρυθμού το παραπέντε,
ξέχασα και το όνομά μου
κι από πού κρατά η γενιά μου.

Χόπλα- χόπλα- χόπλα- χο
το κρασάκι μου θα πιω,
χόπλα- χόπλα, πανηγύρι
στου κρασιού το πατητήρι.

Τρία, τέσσερα κι οχτώ
ξέφυγα απ’ το ρυθμό,
μια χορεύω, δυο πηδάω,
τέσσερις στριφογυρνάω.

Έξι, δώδεκα κι εννιά
τραγουδάω με χαρά
και ο Διόνυσος τρανός
του γλεντιού ο αρχηγός.