Παίζω
τις νύχτες με τον ίσκιο μου
και τον κοιτάζω
τη σκιά σου στ’ άσπρο ταβάνι
να πιάνει.

Παίζω
τις νύχτες με τον ίσκιο μου
και ψιθυρίζω
«ας γίνουμε μ’ ένα χάδι
σκοτάδι».

Μπλέκω
τις νύχτες τ’ άδεια χέρια μου
με τα μαλλιά σου
που σαν κισσός με τυλίγουν
με σφίγγουν.

Μπλέκω
τις νύχτες τ’ άδεια χέρια μου
με τα μαλλιά σου
κανείς μη μας ξεμπλέξει
σαν φέξει.

Ακροβατώ
στου κρεβατιού την κουπαστή
κι εσύ είσαι εκεί
για να με σώσεις.