Σάββατο βράδυ τα πάντα κλειστά
θολωμένη απ’ τις σκέψεις και απ’ τα ποτά
ο κόσμος τριγύρω βαδίζει αργά
και `γω να `μαι μόνη σ’ αυτή τη βραδιά

Η νύχτα φοράει το μαύρο της πέπλο
και `γω περιμένω της ζωής μου το τρένο
τις μέρες που φύγαν τα λάθη που μείναν
σημάδια μου αφήναν χαστούκια μου δίναν

Στης μοναξιάς τον εφιάλτη
μοιάζουν οι σκέψεις μου θολές
θυμάμαι μου `χες δώσει κάτι
κάτι θλιμμένες Κυριακές
μα τώρα φεύγεις μες στη νύχτα
και `χω βαλτώσει μες στην πίκρα
τα όνειρά μου είναι χαμένα
στους πέντε ανέμους σκορπισμένα

Σάββατο βράδυ τα φώτα σβηστά
ριγούν και τ `αστέρια από `κει ψηλά
δεν έχω να πάω να πάω πουθενά
όλοι σκορπίσαν σ’ αυτή τη βραδιά

Φαντάσματα ψάχνω απ’ το παρελθόν
και ο χρόνος κολλάει σε αυτό το παρόν
στις μέρες που φύγαν τα λόγια που μείναν
σημάδια μου αφήναν χαστούκια μου δίναν.