Η νύχτα ξεκινά
με έναν επιβάτη,
ταξίδι αρχίζω αστρικό
να βρω την άκρη.

Και το δωμάτιο
φαινόταν τόσο άδειο
κι εσύ σαν γλυκιά
φωνή μέσ’ απ’ το ράδιο.

Εκδρομή στο όνειρο
που κρατάς πάντα κρυφό,
στου νου σου το σταθμό
θα περιμένω.

Κι εσύ να με κοιτάς
με ένα θλιμμένο βλέμμα
και ισως να λες το σ’ αγαπώ,
ισως και ψέμα.

Δάφνη στο μέτωπο
πλέκεις φτηνό στεφάνι
κι εγώ σαν ήρωας
ο γνωστός που όλο χάνει.