Τα μαύρα λόγια σου με κάνανε κομμάτια
Πίστεψα άδικα σε δακρυσμένα μάτια
Και εγώ δεν ήξερα, δεν είχα καταλάβει

Ποια να ναι η αρχή
Ποιο να ναι και το τέλος
Τι θα κρατήσω εγώ
Τι θα μου πεις εσύ
Γιατί, γιατί
Γιατί , γιατί

Τα όνειρα μια φυλακή, ψύχρα σκεπάζει την ψυχή
Γιατί, γιατί

Μ’ ένα παράπονο, με δαγκωμένα χείλη
Με μια χλωμή σιωπή και ανάσα παγωμένη
Πόνεσα έκλαψα, μα τώρα λέω να ζήσω

Σ’ ευχαριστώ λοιπόν που μ’ έμαθες να αντέχω
Που χάρισες χρυσά φτερά και μ’ άφησες να πέσω
Γιατί, γιατί
Γιατί, γιατί

Σ’ ευχαριστώ λοιπόν που μ’ έμαθες να αντέχω
Που χάρισες χρυσά φτερά και μ’ άφησες να πέσω
Γιατί, γιατί
Γιατί, γιατί