Μοιάζουν οι σκέψεις θάλασσες
που έχουν βουλιάξει πλοία
κι εσύ χρόνια σπατάλησες
για να βρεις μια στεριά.
Μες στο σκοτάδι χάθηκες
σε άγνωστη πορεία,
σαν ναυαγός απόμεινες
στου νου σου τ’ ανοιχτά.

Αν σε χτυπούν τα κύματα
και τα νερά σε πνίγουν
κι άμα σε πάρουν στο βυθό
εσύ μη φοβηθείς.
Γιατί θα `ρθουν νεράϊδες
που ακούς στα παραμύθια
και μ’ έναν άγριο χορό
ξανά στο φως θα βγεις.

Τα στήθια σου μια φυλακή
που κλείστηκε η καρδιά σου
και μοιάζει άδεια η ζωή
όταν χτυπάει αργά.
Ψάξε και βρες στη χαραυγή
κείνα τα όνειρά σου
που ξέχασες σε μιαν ακτή
στου χάρτη τ’ ανοιχτά.

Αν σε χτυπούν τα κύματα.....