Χίλια καραβάκια είναι αραγμένα
στην ακρογιαλιά,
τί να περιμένουν κι έχουν μαζεμένα
φλόκους και σχοινιά.

Ναύτες, λοστρόμοι και καπεταναίοι
στη στεριά κοιτούν,
γέροι, παιδιά, μεσόκοποι και νέοι
θέλουν να σε δούν.

Καρτερώ κι εγώ αμούστακο παιδάκι
πότε θα φανείς,
της απαντοχής με τρώει το σαράκι,
έλα μην αργείς.

Ήρθανε λαούτα, ήρθαν βιολιτζήδες
και τραγουδιστές,
πίσω από τις γρίλιες , λες πως δεν τους είδες,
έκαψες καρδιές.