Πώς να σ’ το πω να καταλάβεις
πως είν’ η αγάπη μια ζαριά,
σαν το τσιγάρο που ανάβεις,
πιάνουν τα δάχτυλα φωτιά.

Μπέσα δεν έχουνε οι λέξεις
του αλκοόλ, τρελή γιορτή,
τον πόνο, μέσα αν τον βρέξεις,
φτιάχνεις γεφύρι από χαρτί.

Ό,τι αγαπάω κάνεις λιώμα
κι ό,τι πληγώνω τ’ αγαπάς,
δεν γεννηθήκαμε ακόμα
κι όλο για θάνατο μιλάς,
δεν γεννηθήκαμε ακόμα
κι όλο για θάνατο μιλάς.

Δε σου ζητάω να πληρώσεις
ό,τι πληγώσαμε κι οι δυο,
δε θέλω αιώνες να μου δώσεις,
θέλω μονάχα ένα λεπτό.

Σαν να `ναι ώρα να πηγαίνω
σ’ ένα σεντόνι να χωθώ,
ζητάνε λύτρα τα όνειρά μου
κι’ ένα αιώνιο ρεπό.

Ό,τι αγαπάω κάνεις λιώμα
κι ό,τι πληγώνω τ’ αγαπάς,
δεν γεννηθήκαμε ακόμα
κι όλο για θάνατο μιλάς,
δεν γεννηθήκαμε ακόμα
κι όλο για θάνατο μιλάς.