Ωχ, δεν μπορώ να συνηθίσω
τη βαρειά τη μοναξιά μου,
ωχ, κάθε μέρα που περνάει
φαρμακώνετ’ η καρδιά μου.

Αχ, έλα, έλα, έλα,
φαρμακώνετ’ η καρδιά μου.

Ωχ, τυραννιέμαι κι αργολιώνω
και με βασανίζει ο πόνος,
ωχ, τι μαρτύριο μεγάλο
ν’ αγαπάς και να `σαι μόνος.

Αχ, έλα, έλα, έλα
και με βασανίζει ο πόνος.

Ωχ, συννεφιά βαρειά με ζωνει
και δε με χωράει ο τόπος,
ωχ, προσπαθώ να λησμονήσω,
όμως, δεν υπάρχει τρόπος.

Αχ, έλα, έλα, έλα
και δε με χωράει ο τόπος.