Μέσ’ στην δική σου γειτονιά
τον θησαυρό μου βρήκα,
βρήκα δυο χείλη ρουμπινιά
με του μελιού την γλύκα.

Βρήκα έν’ αστέρι τ’ ουρανού,
ένα μαργαριτάρι,
μα δεν το λέω αλλουνού
μην έρθει και το πάρει.

Μαργαριτάρι μου, μαργαριτάρι μου,
σου τ’ ομολογώ,
μεγάλη η τύχη μου, μεγάλη η χάρη μου,
που σ’ ηύρα πρώτος εγώ.

Το τυχερό μου, μια βραδιά
βρήκα, το μονοπάτι,
και μ’ έφερε σε μια καρδιά
με μάλαμα γεμάτη.

Πώς μπόρεσα να τηνε βρω
λογαριασμός δικός μου
κι είμαι με τέτοιο θησαυρό,
ο άρχοντας του κόσμου.

Μαργαριτάρι μου, μαργαριτάρι μου,
σου τ’ ομολογώ,
μεγάλη η τύχη μου, μεγάλη η χάρη μου,
που σ’ ηύρα πρώτος εγώ.