Όταν οε βλέπω σιωπηλή
κι είναι τα μάτια σου θλιμμένα,
ξέρω πως όλα μια ζωή
τα βρήκες δύσκολα και ξένα.
Όταν σε βρίσκω σκεφτική,
με κατακόκκινα τα μάτια,
καταλαβαίνω πως αυτός
σου `κανε τη ζωή κομμάτια.

Άσε τα δύσκολα σ’ εμένα,
θα ξεμπερδέψω εγώ μ’ αυτόν,
θα φύγεί ξένος, όπως ήρθε,
θα μείνει πάντα παρελθόν.

Άσε με εμένα να τον βρω,
άσε με εγώ να του μιλήσω,
έχω τον τρόπο να του πω
πως δεν ξαναγυρίζεις πίσω.
Να πάψεις να `σαι σιωπηλή
και με τα μάτια σου θλιμμένα,
από τα δύσκολα να βγεις
και περασμένα ξεχασμένα.

Άσε τα δύσκολα σ’ εμένα,
είναι για πλάτες δυνατές,
ξέρω από αγάπες προδομένες,
ξέρω από αγάπες φυλακές.