Τελευταία βραδιά
που μας βρίσκει αγκαλιά
το χλωμό το φεγγάρι,
ακριβή μου χαρά,
η σκληρή ξενιτιά,
μακριά θε’ να με πάρει.

Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.

Με βαρειά την καρδιά,
στην πικρή μοναξιά
θα θυμάμαι εσένα
κι απ’ το νου μου, ξανά
θα περνούν τα παλιά,
στη σειρά, ένα προς ένα.

Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.

Η αυγή σαν θα `ρθεί,
αγκαλιά θα μας βρει,
συντροφιά με τον πόνο,
τελευταίο φιλί
και στην άλλη ζωή
θ’ ανταμώσουμε πια μόνο.

Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.