Έρημος ξένος κι ορφανός
φτωχός κι αδικημένος
στον κόσμο αυτό που βρέθηκα
είμαι δυστυχισμένος.

Κλαίω την καταδίκη μου
την τύχη μου τη μαύρη
η κουρασμένη μου καρδιά
παρηγοριά δε θα βρει.

Ισόβια με δίκασε
η μαύρη μου η μοίρα
να τρέχουν απ’ τα μάτια μου
τα δάκρυα πλημμύρα.

Χίλιες φορές καλύτερα
για μένα να πεθάνω
παρά να βασανίζομαι
με τη ζωή που κάνω.