Παίρνεις το δρόμο
όπου κι αν τραβάει
σ’ ό,τι αγαπάς
πίσω δε γυρνάει
γυάλινος κόσμος
πια δε σε χωράει
χιλιάδες κομμάτια
το χθες δεν κολλάει
με ευχές
και προσευχές

Κι ήταν τα λόγια στα χείλη ζεστά
στους ανέμους καράβια μ’ άσπρα πανιά
ταξιδεύουν στο χρόνο κι εγώ ναυαγώ
με μια τρύπια ζωή σ’ άγριο καιρό

Απέραντες πόλεις
άδειες πλατείες
πικρές ιστορίες
γι’ άλλες πορείες
σε κάθε γωνία
τα βήματα σβήνουν
οι φίλοι σωπαίνουν
σημάδια αφήνουν
οι αγκαλιές
οι μακρινές