Τόσα χρόνια πέρασαν κι όμως σε θυμάμαι
και περιμένω εκεί…
στην γωνιά που μ’ άφησες κι όταν δεν κοιμάμαι
αγγίζω πάντα αυτή, την πιο βαθιά πληγή...

Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
να σπάσουν τ’ αμαξιού τα τζάμια
ν’ ακούσουν όλοι πως λιώνω για `σένα
και σ’ αγαπώ ακόμα…

Όταν σ’ είδα να γελάς μεσ’ το φως της μέρας
μου άλλαξες την ζωή
πέταξε και έφυγε και έγινε αέρας
και χάθηκε κι αυτή, η πιο βαθιά πληγή…

Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
να σπάσουν τ’ αμαξιού τα τζάμια
ν’ ακούσουν όλοι πως λιώνω για `σένα
και σ’ αγαπώ ακόμα…

Θέλω, θέλω...