Έβγα πεθερά στην σκάλα, με το μέλι με το γάλα.
Ρίξε, πεθερά, το ρύζι, για να σου ριζώσ’ η νύφη.
Ρίξε, νύφη, την κουλούρα, την ψιλοκοσκινισμένη.

Για ιδέστε τη, για ιδέστε τη, ήλιο φεγγάρι πέστε τη.
Για ιδέστε τη την πέρδικα πως περπατεί λεβέντικα.
Για ιδέστε τη πως περπατεί, σαν άγγελος με το χαρτί.

- Ευχήσου με, μανούλα μου, τώρα στο ξεκίνημα μου
Ευχήσου με, πατέρα μου, τώρα στο ξεπροβοδισμά μου.
- Σύρε, κόρη μ', στο καλό, κι η Παναγιά μαζί σου.

- Φίλοι, πηγαίνω κλάψτε με κι εσείς εχθροί χαρείτε
κι εσείς, γειτονοπούλες μου, στα μαύρα φορεθείτε.
Ακόμη σήμερα είμ’ εδώ ταχιά και το Σαββάτο
την Κυργιακή σ’ αφήνω γεια, πουλί μου ζαχαράτο.
- Στην γειτονιά μας ζάχαρη, κι εμείς επιθυμούμε,
έρχονται απ’ άλλη γειτονιά, μας την ξεπροβοδούνε.

- Έβγα, μάνα, να με δεις, πέρδικα που σου `φερα.
Πέρδικα και περιστέρα, του παπά τη θυγατέρα.
Πολλά κορίτσια κοίταξα, στις ράχες και στους κάμπους
σαν τούτ’ τη νια που σου `φερα λογαριασμό δεν έχει.
Την αυγή που ξημερώνει, σπίτια, στάβλους τους σαρώνει.
Την ημέρα όλο δουλεύει και το βράδυ ορμηνεύει.
Την ημέρα όλο φουρνίζει και το βράδυ τηγανίζει.
Έβγα, μάνα μ’ καρτέρεσέ τη, πιάσ’ τηνα και φιλησέ τη.
Δώσ’ μου, μάνα, την ευχή σου, να προκόψει το παιδί σου.