Χαρμάνης είμ’ απ’ το πρωί
και πάω να φουμάρω,
μες τον Νικήτα τον τεκέ
που `χει το φίνο μαύρο.

Κι οι μπάτσοι μας πλακώσανε
και πιάσαν το καλάμι
και τον Νικήτα πιάσανε
και μείναμε χαρμάνι.

- Γεια σου Παπασιδέρη!
- Ωωχ, γιάλα!
- Αμάν γιάλα!