Νύχτα κι απόψε βαριά
άδεια ξανά η αγκαλιά,
μόνο τ’ αγέρι με παίρνει απ’ το χέρι,
σφυρίζει τραγούδια παλιά.

Κι όλο γυρίζω σε σένα κι ας είσαι ψέμα.
Λόγια πικρά, σκορπισμένα, που στάζουν αίμα.
Δεν περιμένω να ελπίζω, να μη λυγίζω,
μόνο να ονειρευτώ.

Τόσα η καρδιά έχει πάθει μα δε θα μάθει
να ξεχωρίζει τ’ αγκάθι και κάνει λάθη.
Δε θέλω πια να πιστεύω, να το παλεύω,
μόνο να ονειρευτώ.

Νύχτα, κρυφή μαχαιριά
άλλη μια σκάρτη ζαριά,
θλιμμένοι δίσκοι, τσιγάρο και ουίσκι
μήπως περάσει η βραδιά.