Ποια αγάπης το ταξίδι
Δε πονάει και δε πληγώνει
Όταν σβήνει η φωτιά της και το αντίο τη σκοτώνει
Στου φευγιού σου τη στιγμή, μια ελπίδα ζωγραφίζεις
Έγινε η προσμονή σου, προσευχή που ψιθυρίζεις

Έχεις στη καρδιά πληγή, χρόνια η μοναξιά σε ξέρει
Μια χαρά ήρθε πρωί και έφυγε το μεσημέρι…

Να `ξερα και που να μένει
Το χαμόγελο στο κόσμο
Να το βρω στο χαρίσω να σου διώξω κάθε πόνο
Ένα γιάντα με μαραίνει `μορφοξόμπλιαστο λουλούδι
Και τραγούδησα στο κόσμο της Μαρίας το τραγούδι…