Απ’ το ποτήρι που κερνάς ολόχαρη παρθένα
μεθά ο θνητός κι αναφτερά πιότερο απ’ το κρασί
Όλα μαζί σου είν’ όμορφα κι είν’ όλα ευτυχισμένα
με σένα η πλάση είναι ναός κι είσ’ ο θεός εσύ.

Χωρίς εσένα να είν’ η ζωή μια νύχτα δίχως άστρα
χωρίς κελάηδημα πουλί δίχως μολπή βιολί.
Χωρίς Απρίλη χειμωνιά χωρίς λουλούδι γλάστρα
ακίνητο άγαλμα ψυχρό άστρο που σβήνει ωχρό.