Αυτό το δάκρυ που κυλάει στο πρόσωπό σου,
είναι δικό μου ή δικό σου,
είναι μια στάλα μοναξιάς, ή μήπως της βροχής σταγόνα,
πες μου, λοιπόν, αν μ’ αγαπάς
και μη με πας στο μάτι του κυκλώνα,
στο μάτι του κυκλώνα.

Πες αυτό που θέλεις, παιδί μη γίνεσαι,
μην απομακρύνεσαι και μην αφήνεσαι στη μοναξιά σου,
πες αυτό που θέλεις, παιδί μη γίνεσαι,
μη μου υποκρίνεσαι και να μην κρύβεσαι μέσ’ στη σκιά σου.

Αυτή τη θλίψη που κρατάς βαθειά στο βλέμμα,
είν’ η αλήθεια ή το ψέμα,
είναι το χρώμα της σιωπής ή μήπως, μια κρυφή αιτία,
θέλω, απόψε, να μου πεις, σε ποια ζωή θα κάνουμε ληστεία,
θα κάνουμε ληστεία.

Πες αυτό που θέλεις, παιδί μη γίνεσαι,
μην απομακρύνεσαι και μην αφήνεσαι στη μοναξιά σου,
πες αυτό που θέλεις, παιδί μη γίνεσαι,
μη μου υποκρίνεσαι και να μην κρύβεσαι μέσ’ στη σκιά σου.