Ακούω τη νύχτα να `ρχεται και να χτυπάει την πόρτα

να μου ζητάει επίμονα να μην ανάψω φώτα.



Καρδιά μου στο σκοτάδι πιο δυνατά χτυπάς

μα μέσα από το φόβο σου μαθαίνεις να αγαπάς.


Ακούω το χρόνο να ΄ρχεται με βήματα μεγάλα

κι ό,τι αγαπώ να χάνεται από την πίσω σκάλα.


Καρδιά μου το σκοτάδι στα μάτια να κοιτάς

κι όταν πετάς στα σύννεφα στο χώμα να πατάς.