Ο λαϊκός τραγουδιστής αισθανόταν περίεργα διχασμένος.
Στεκόταν στο πάλκο και κοίταζε το κοινό του
που τον αποθέωνε με κραυγές.
"Εχεις επιτυχία, έχεις μεγάλη επιτυχία".

Ο λαϊκός τραγουδιστής συνέχισε να τραγουδάει όπως πάντα,
σαν να βρωμάει κάτι δίπλα του.
Ο ατζέντης τον κοίταζε από κάτω χαμογελώντας
κι όμως, ο καλλιτέχνης, αισθανόταν τη φωνή του μέσ’ στ’ αυτιά του.
Σου πάει να `σαι αξύριστος.
Το χρώμα σού ταιριάζει, σού πάει αυτό το πρόσωπο,
σού πάει χωρίς κεφάλι.
Σήμερα, είπε, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος.
Αρκεί να θυμηθώ τ’ όνομά του.

Η συνείδησή του, βούιζε στο κεφάλι του με παραμόρφωοη.
Σήμερα, μάς ήρθες ένα κεφάλι κοντύτερος.
Γιατί δεν μας έφερες κανένα μπουζούκι,
να μας παίξεις κανένα ταξίμι.

Ο καλλιτέχνης επαναστατεί κι αρχίζει ένα,
εκτός προγράμματος, SLOW κομμάτι.
Αγάπη μου, μόλις τώρα το θυμήθηκα.
Και είπα τ’ όνομά σου, συγκινήθηκα.
Πεθύμησα τα ανόητα παιχνίδια μας.
Χαράμισα τα νιάτα μου. Στ’ αρχίδια μας.
Ακούστηκε η φωνή του κοινού που δεν καταλαβαίνει.
Ένα πηρούνι ήταν καρφωμένο στον ώμο του
και μια γυναίκα, που ο συνοδός της,
την είχε περιλούσει με βότκα, είχε πάρει κατά λάθος φωτιά.
Ο λαϊκός καλλιτέχνης ήθελε να λιώσει στην θέση του,
αφήνοντας ένα λεκέ στο πάτωμα.

Ο λαϊκός τραγουδιστής είναι αηδιασμένος,
παίρνει το κουρσάκι του αηδιασμένος
και κλείνεται στον εαυτό του αηδιασμένος.
Το οκέφτηκε. Θέλω να βουτάω στο κοινό μου
και να μ’ αγκαλιάζει γο’ αυτό που είμαι,
και το αποφάσισε.
Πίσω στη ROCK σκηνή, απ’ όπου ξεκίνησε
με βουτιές στο κοινό του.

Παρένθεση.
Όταν ένας ROCK τραγουδιστής, βουτάει στο κοινό του,
τον παγώνουμε στον αέρα, αδειάζουμε τον χώρο
και τον αφήνουμε να πέσει όπως είναι.
Ο ατζέντης ανησυχεί και τον επισκέπτεται στο σπίτι.
Θέλει να τον φτιάξει.
Φέρνει γυναίκες και παραγγέλνουνε πίτσες.
Ο λαϊκός τραγουδιστής αισθάνεται καλύτερα.
Το κέφι συνεχίζεται αμείωτο,
λίγο πριν τη μεγάλη έκρηξη,
όταν αποφασίζουν να παίξουν μπουκάλα
με μια φιάλη υγραερίου.
"Το μόνο που έμεινε ζωντανό,
ήταν το ψεύτικο μούσι του ατζέντη
και ο λεκές του τραγουδιστή στο πάτωμα".