Έρημος δρόμος, σκοτεινός, βροχή και κρύο,
λευκή σελίδα στης ζωής μου το βιβλίο
κι εσύ ξανά την πένα κλέβεις μ’ ένα βλέμμα,
να γράψεις πάλι απ’ την αρχή το ίδιο θέμα.

Χάθηκα ψάχνοντας του έρωτα τα χνάρια,
περνάει με κόκκινο η καρδιά μου τα φανάρια,
μα όποιο δρόμο κι αν διαλέξω να ξεφύγω,
στο αδιέξοδό σου πάλι καταλήγω.

Πατάω γκάζι και αφήνω το τιμόνι,
πέφτει η νύχτα και ο χρόνος μας τελειώνει
κι αν πρέπει αντίθετα στο ρεύμα να περάσω,
δεν έχω πλέον άλλο τίποτα να χάσω.

Μία μπροστά, δυο πίσω, συνεχώς το πάμε
στα μπερδεμένα τα στενά που τριγυρνάμε,
εσύ να κρύβεσαι μην πάρεις την ευθύνη
κι εγώ να πιάνομαι σ’ ό,τι έχει απομείνει.